Wylewki anhydrytowe od DMKA Wylewki są to podkłady podłogowe podobne do wylewki cementowej. Stosuje się je m.in. podczas budowy domów jednorodzinnych, powierzchni pięter, poddaszy i budynków o większej płaszczyźnie, w tym np. budynków publicznych tj. szpitale czy szkoły. Tytułowy anhydryt stanowi pozbawiony wody gips.

Właściwości wylewek anhydrytowych:

• ich grubość waha się od 2 do 70 mm;
• są elastyczne i nie kruszą się;
• wyrównują i wygładzają posadkę, działając jak masa samopoziomująca, dzięki czemu nie trzeba korzystać z pacy, aby je uformować;
• mogą pełnić funkcję jastrychu, który stosowany jest przy ogrzewaniu podłogowym;
• posiadają płynną konsystencję, bez oporów powietrza;
• bez skurczowe, co wspomaga przy przerwach dylatacyjnych (miejscach, gdzie dochodzi do częściowego lub całkowitego podziału konstrukcji lub ich elementów) i zapobiega pęknięciom;
• dobrze przewodzą ciepło i szybciej nagrzewają się niż wylewki cementowe;
• czas schnięcia jest krótszy niż wylewki cementowej – np. przy powierzchni 200 m2 po 2-3 godzinach możliwa jest jej eksploatacja, co przyśpiesza pozostałe prace remontowe.

Zalety:

• są łatwe do rozprowadzenia;
• nie wymagają szlifowania, co oszczędza czas;
• zmniejszają zużycie kleju do układania płytek, dzięki równej i gładkiej powierzchni;
• wymagają mniejszej ilości dylatacji;
• sprawdzają się do ogrzewania podłogowego;
• są elastyczne i nie wymagają zbrojenia;
• są lżejsze w porównaniu do wylewki cementowej, co przydaje się w przypadku remontów i przy obciążaniu stropu;
• oszczędzają energię, ponieważ wymagają minimalnej otuliny rur grzewczych (35mm), dzięki czemu wysoki współczynnik oporu przewodzenia ciepła (1,66-1,87W/(mk)) staje się niższy oraz ciężar wylewki mniejszy.

Wady:

• niezalecane są do powierzchni pomieszczeń mokrych (tj. kuchnia, łazienka, garaż) oraz na zewnątrz (balkony, tarasy).

Obraz misku z Pixabay